Δελτία Τύπου

ΕΠΙΤΗΡΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ – ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΛΛΗΡΗΜΑ – ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΑ ΨΕΥΔΗ

Τον Μάιο του 2016 κυκλοφόρησε το σύγγραμμα ΕΠΙΤΗΡΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίθη. Πρόκειται για παράφραση των «επιτηρούμενων ζωνών» της οχυρωματικής Γραμμής Μεταξά και άλλων οχυρώσεων της βόρειας μεθορίου. Όπως αναφέρει η συγγραφέας πραγματεύεται από «ανθρωπολογικής» πλευράς τη συμπεριφορά των ντόπιων σε 25 χωριά των Νομών Σερρών και Δράμας. Η συγγραφέας βρίσκει ΠΑΝΤΟΥ «φαντάσματα» του «κακού» Ελληνικού κράτους που περιόρισε (και συνεχίζει να περιορίζει όπως ισχυρίζεται) τη χρήση της ντόπιας «γλώσσας» (τα βουλγάρικα όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι στις Σέρρες και στην Δράμα). Σε κάθε ευκαιρία τονίζει ότι οι ντόπιοι καταπιέζονται από το Ελληνικό κράτος και δεν τους αφήνει να αναδείξουν τη σλαβική τους ταυτότητα… Κοντολογίς κάνει μια απόπειρα να αποδείξει την ύπαρξη ενός αυτόνομου εθνικά πληθυσμού, το οποίο μπορεί να μην τον κατονομάζει, αλλά είναι πασιφανές ότι αναφέρεται σε δήθεν «μακεδονική» εθνότητα και φυσικά σε δήθεν «μακεδονική» Γλώσσα (ντόπια την ονομάζει). Στην προσπάθειά της να εξηγήσει με επιστημονικοφανή τρόπο αυτές τις καταστάσεις πέφτει σε πολλές αντιφάσεις, είτε λόγω ελλιπούς επιστημονικής κατάρτισης, καθώς η ίδια ΔΕΝ είναι ανθρωπολόγος (διαθέτει πτυχίο από τη Βασιλική Σχολή Χορού του Λονδίνου), είτε λόγω της καταστρατήγισης των βασικών κανόνων επιτόπιας επιστημονικής έρευνας, καθώς η ολιγόωρη επαφή της με τους πληροφορητές οδήγησε σε κωμικές καταστάσεις (πχ στο Χαρωπό ισχυρίζεται περιχαρής ότι «ξεκλείδωσε» την ψυχή της προέδρου ενός συλλόγου προτρέποντάς την να τραγουδήσει στην «ντόπια» Γλώσσα… ωστόσο…η πρόεδρος του Συλλόγου ήταν η μοναδική …ποντιακής καταγωγής νύφη στο Χαρωπό…και φυσικά ΔΕΝ γνώριζε την «ντόπια Γλώσσα»).

Μπορεί ο Θεός να αγαπάει τον «κλέφτη» , αγαπάει όμως και τον νοικοκύρη… ΟΛΟΙ οι πληροφορητές σε ΟΛΑ τα χωριά της τόνισαν ότι ΔΕΝ θέλουν να μιλούν σε αυτήν την Γλώσσα γιατί τους θυμίζει τις σφαγές από τους Βουλγάρους. Θεωρούσαν δε αυτήν τη Γλώσσα ως παρακλάδι της Γλώσσας των σφαγέων τους και την είχαν απορρίψει εκ πεποιθήσεως. ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ δε χρειάστηκε να παρέμβει για να σταματήσει τη χρήση αυτού του γλωσσικού ιδιώματος στην Ανατολική Μακεδονία, το οποίο έχει τις ρίζες του στην ανάγκη να συνδιαλαγούν και να συνυπάρξουν διαφορετικοί λαοί (Βούλγαροι, Έλληνες, Αλβανοί και Τούρκοι) πριν από τον καθορισμό των συνόρων (1912). Οι τρείς αιματηρότατες βουλγαρικές κατοχές (1912-13, 1916-18 και 1941-44) λειτούργησαν καταλυτικά.

Μάταια όμως…η συγγραφέας συνέχισε να ΑΓΝΟΕΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ τους πληροφορητές και προχώρησε ακάθεκτη στη διατύπωση ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΩΝ συμπερασμάτων. Είναι ολοφάνερο ότι η συγγραφέας βρέθηκε σε διατεταγμένη υπηρεσία, την οποία πλασσάρει όπου κάνει παρουσίαση του βιβλίου της ως εργασία «status» για την Ανατολική Μακεδονία…και προτρέπει μεταπτυχιακούς φοιτητές να συνεχίσουν το έργο της κάνοντας κι εκείνοι διδιακτορικά στο φημισμένο πανεπιστήμιο του Sussex ή και σε Ελληνικά πανεπιστήμια.

Διερευνάται δε αν έχει λάβει άδεια από τους Φίλους της Μουσικής του Μεγάρου Μουσικής, σε πρόγραμμα των οποίων συμμετείχε μέχρι το 2004 και στοιχεία εκείνης της έρευνας χρησιμοποίησε για να συγγράψει διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Sussex και να εκδώσει το βιβλίο ΕΠΙΤΗΡΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ. Αυτούσια φρασεολογία και κείμενα χρησιμοποίησε ένας προπτυχιακός φοιτητής στο ΤΕΙ ΗΠΕΙΡΟΥ για την πτυχιακή του εργασία (αφορούσε στον Βώλακα Δράμας), ο οποίος παραδέχθηκε ότι η πλειοψηφία των γραφομένων του είχαν την πλήρη καθοδήγηση της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίθη. Κύριος στόχος του συγγράμματος είναι η χρήση του ως ΜΟΝΑΔΙΚΗ βιβλιογραφία στον τομέα της Ανθρωπολογίας στην Ανατολική Μακεδονία… Δυστυχώς για τη συγγραφέα οι ίδιοι οι κάτοικοι των χωριών που επισκέφτηκε ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ τα γραφόμενά της, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις εξόργισαν τους ντόπιους.

Στη συνέχεια μπορείτε να μελετήσετε την κριτική του κου Θωμά Πέννα (Πρόεδρος Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρίας Σερρών-Μελενίκου) ο οποίος με «ψυχρή» ματιά καταρρίπτει το ιδεολόγημα της συγγραφέως…

ΚΡΙΤΙΚΗ Κου ΠΕΝΝΑ ΘΩΜΑ Προέδρου Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρίας Σερρών Μελενίκου

Ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα εκτίμηση σχετικά με τη φερόμενη ως «ντόπια» Γλώσσα από τον Κωνσταντίνο Μαδεμλή (πρώην Πρόεδρος Πετρούσας Δράμας)

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά του πληροφορητή της συγγραφέως από το Βαμβακόφυτο Σερρών, ο οποίος την καταγγέλει για αντιεπιστημονική συμπεριφορά (έβαζε λόγια δικά της στο στόμα των πληροφορητών).

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥ ΒΑΜΒΑΚΟΦΥΤΟΥ κου ΚΑΛΙΓΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι δύο ομαδικές ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ προς το περιεχόμενο των ΕΠΙΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΖΩΩΝ από τους κατοίκους του Χαρωπού Σερρών και του Βώλακα Δράμας. Πρόκειται για 2 χωριά με τα οποία η συγγραφέας ασχολήθηκε αρκετά και ενόχλησε τους πληροφορητές της πάρα πολύ με το περιεχόμενο του συγγράμματος. Μάλιστα η συγγραφέας έχει το θράσσος να διαδίδει ότι οι πληροφορητές της «χάρηκαν» με τα γραφόμενά της… Ίσως ήταν χαρούμενοι μέχρι να διαβάσουν ΤΙ έγραψε για εκείνους… Οι κάτοικοι του Χαρωπού Σερρών και του Βώλακα Δράμας την προσκαλούν στα χωριά τους για να τους παρουσιάσει το βιβλίο της… Διαβάστε παρακάτω τις αντιδράσεις των κατοίκων του Χαρωπού Σερρών και του Βώλακα Δράμας:

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΧΑΡΩΠΟΥ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΒΩΛΑΚΑΣ

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων ήδη ενημερώνει ΟΛΑ τα Ελληνικά Πανεπιστήμια που διαθέτουν Τμήματα Ανθρωπολογίας, αλλά και τα ξενα πανεπιστήμια, για την «κατευθυνόμενη» έρευνα που αφορά στις ΕΠΙΤΗΡΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ. Κατατίθεται αίτημα προς το Πανεπιστήμιο του Sussex να αποστείλει ερευνητές για να διαπιστώσουν ιδίοις όμασι τις διαστρεβλώσεις και αναλήθειες που παρατίθενται στην εργασία της συγγραφέως και αφορούν στις τοπικές κοινωνίες των Νομών Σερρών και Δράμας και γιατί όχι ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ ΤΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ.